Ολα είναι στο μυαλο...

Το γράψιμο ήταν το μόνο που με έκανε να ξεδίνω με κάποιο τρόπο, τελευταία το παράτησα και νιώθω τύψει προς τον ίδιο μου τον εαυτό. Ένας φίλος μου είπε πρίν λίγο πως σταμάτησα το γράψιμο και άλλαξα. Η αλήθεια χάθηκα λίγο απο την φαντασία και αυτό θα είναι καταστροφή για μένα. Όταν υπάρχουν κάποια άλλα πράγματα στην ζωή που σου χαλούν όλα τα σχέδια και την ψυχική ηρεμία. Τους τελευταίους 6 μήνες τις παραπάνω μου ώρες τις περνώ στο πανεπιστήμιο. Ο χρόνος δεν μου φτάνει για τίποτα. 
Νιώθω ότι παραμέλησα τον ίδιο μου τον εαυτό όχι εξωτερικά αλλά εσωτερικά. Νομίζω ψιλοκαψουρέυτηκα με κάποιον. Αλλά σημασία μηδέν. Δηλαδή όχι μηδέν. Κάτα κάποιον τρόπο στην αρχή μου έδειξε πως με γούσταρε, αλλά μετά ανατράπηκαν όλα. Για λόγους τελοσπάντων που εκείνος θεωρούσε σημαντικούς. Το θέμα είναι όμως πως εγώ δεν μπορώ να τον βγάλω απ' το μυαλό μου. Συνεχώς τριγυρίζει και μου τρυπά τις σκέψεις. Δεν το ήθελα αυτό αλήθεια. Αλλά από μόνο του ήρθε και έκανε την καρδιά μου να χτυπά πιο δυνατά απο ποτέ. Αλήθεια είναι το πιο ωραίο αγόρι που έχω γνωρίσει.
Η ζωή μου με λίγα λόγια έγινε άνω κάτω. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω με αυτήν την κατάσταση. Προτιμώ να μην κάνω τίποτα. Απλά να τον βλέπω και να λιώνω. Τι χαζές που είμαστε θεε μου.!!!

Η αληθινή ζωή δεν είναι παραμύθι..

Παραμύθι..
Κορίτσι γνωρίζει αγόρι. Αγόρι ερωτεύεται κορίτσι. Κορίτσι είναι ευτυχισμένο με το κορίτσι. Το αγόρι κάνει στο κορίτσι ρομαντικά δείπνα. Πολλά δώρα. Κάθε μέρα νιώθουν πιο ερωτευμένοι. Αγόρι λέει στο κορίτσι να παντρευτούν και να μείνουν σε ένα μικρό σπιτάκι στην εξοχή.

Αληθινή ζωή.
Αγόρι γνωρίζει κορίτσι. Αγόρι βλέπει κώλο του κοριτσιού. Τον πιάνει για λίγο. Αν του αρέσει παίρνει το κορίτσι του σε ένα φτηνό ξενοδοχείο και της πουλά έρωτα. Κορίτσι νομίζει πως την θέλει. Αλλά αγόρι ήθελε μόνο σεξ. Tο άλλο πρωί φεύγει και αφήνει το κορίτσι και το κορίτσι μένει μόνο του.

xaliiaaaaa ine i zoi m i alithiniii...to paramithi teliose..

Poio to noima ???????

Πολλές είναι οι φορές που αναρωτιέσαι ποιο το νόημα.. Να αγαπάς, να θυσιάζεις, να αγωνίζεσαι, να ζεις, να αναπνέεις. Βασανίζεις το μυαλό σου. Πάει ένας μήνας από την μέρα που ξεκίνησα το πανεπιστήμιο. Άλλοτε πάω με όρεξη και με θετική ενέργεια, άλλοτε με κατεβασμένα τα μούτρα και τα νεύρα. Ψάχνω, παρατηρώ τις ζωές των άλλων και κοιτάζω και την δική μου, κρίνω ανθρώπους και κατακρίνω, κοιτάζω τα όμορφα πρόσωπα και τα όμορφα ρούχα, προσωπικότητες σπάνια θα κοιτάξω επειδή είναι όλα τόσο επιφανειακά. Θυμώνω που κάνω αυτό που νευριάζω να κοιτάζουν οι άλλοι αλλά δυστυχώς είμαι και εγώ σ' αυτό το σύνολο των ανθρώπων.
Βλέπω επίσης ερωτευμένους ανθρώπους με χαμόγελα στα πρόσωπα και αυτοπεποίθηση στο ζενίθ. Με τέτοιους ανθρώπους γύρω μου το νόημα της ζωής μου όλο και κατεβαίνει υπό το μηδέν.
Επίσης το συμφέρον είναι πρώτο στις προτιμήσεις των νέων και γενικά όλων των ηλικιών άτομα. Αν σου πει μια κουβέντα να ξέρεις ότι πίσω απο αυτήν την κουβέντα θα σου ζητά κάτι πλαγίως.
Δεν θέλω να σκέφτομαι απαισιόδοξα αλλά η ζωή είναι τέτοια που σε κάνει να σιχαίνεσαι τον κόσμο και τις θεωρίες του. Η κοινωνία τα κάνει όλα πιο άσχημα. Θα προτιμούσα να μένω σε ένα κόσμο λιγότερο άσχημο. Τότε νομίζω θα βρω το νόημα της ζωής.

UnFair LiFe.

Otan ola moiazoun poli mikra gia na peisun..

Προσπαθούσα να ψάξω κάτι να με κάνει να μην βαριέμαι την ζωή μου. Καθισμένη στην καφετέρια κοίταζα τα άτομα που ήταν γύρω μου. Όλες οι κοπέλες ντυμένες σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, φλέρταραν με τα αγόρια γύρω τους κοιτάζοντάς με ένα βλέμμα προκλητικό που και ο πιο δύσκολος θα έλεγε πως τα θέλανε τα πάθανε. Όλα τα αγόρια φαίνονταν πολύ υπεροπτικά κοιτάζωντας με ένα βλέμμα 'εγώ είμαι και κανένας άλλος'. Τίποτα αξιόλογο και μεγάλο να μου τραβήξει την προσοχή. Σε μια στιγμή το βλέμμα μου πλανήθηκε στο χώρο και κοίταξα δυό μάτια που διαπέρασαν αμέσως το αδιάφορο και ψυχρό check up μου. Ναι τα γνώριζα αυτά τα μάτια και δεν με χαλούσε αν τα κοίταζα όλη την μέρα. Τόσο απλά και τόσο αληθινά. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βρείς δυό αληθινά μάτια, πάρα πολύ δύσκολο. Έπαψα να ακούω τα γέλια, τισ φλυαρίες των ανώριμων φοιτητών, και τα ηλίθια κομπλιμέντα. Ήμουν μόνο εγώ και εκείνος να κοιταζόμαστε βαθιά στα μάτια. 

Δεν ήθελα να πιστέψω πως αγαπουσε μια άλλη. Ναι όμως αγαπούσε μια άλλη, και αυτή η άλλη τον παράτησε μετά απο τρία χρόνια σχέσης, και εγώ τον παρηγορούσα. 

Δεν ήθελα να πιστεψω πως εγώ ήμουν μόνο η κολλητή του.....

Thoughts flying all around me...

Η ζωή δεν είναι τόσο γλυκιά όπως μας την περιγράφουν όταν είμαστε μικρά. Όλα γίνονται τόσο γρήγορα που ξεχάνουμε όλα αυτά που μάθαμε πρίν μπούμε στον σκληρό και άκαρδο κόσμο. Όλα περιτριγυρίζονται απο ένα ψέμα. Το πρώτο ψέμα που μου είπαν όταν ήμουν μικρή ήταν πως τα παιδιά, κάνωντας την προσευχή σου δια μαγείας ένα μικρό σποράκι μπαίνει στην κοιλιά της μαμάς και δημιουργήτε ένα παιδάκι. Όταν μεγάλωσα κανένας δεν μου εξήγησε πως αυτό ήταν ψέμα και το ανακάλυψα μόνη μου. Θύμωσα. Γιατί όλα αυτά τα ψέματα. Το χώνεψα και δεν είπα τίποτα.

Διάβαζα στα παραμύθια πως ο πρίγκιπας ερχόταν να σώσει την πριγκίπισσα και ζούσαν ευτηχισμένοι στο παλάτι. Όταν μεγάλωσα ανακάλυψα πως δυστηχώς ή ευτηχώς, ο πρίγκιπας ίταν ανύπαρκτος, ανακάλυψα ότι οι πρίγκιπες της εποχής μας δεν μας θέλουβ για το όμορφο πρόσωπο μας και την καλή μας καρδιά αλλά για το σεξ. Το χώνεψα και αυτό και προσπάθησα να συμβιβαστώ αλλά δεν τα κατάφερα. Όταν βρήκα και εγω τον πρίγκιπα κατέρριψα την θεωρεία πως όλοι οι άντρες έιναι μαλάκες. Αγάπησα, πόνεσα, και ολοκληρώθηκα.

Κανένας όμως δεν μου είπε τι κάνεις όταν ο πρίγκιπας φέυγει μακριά και μένεις με τα χέρια άδεια. Αλήθεια τι κάνεις; Προσπαθείς να τον φέρεις πίσω, ή μένεις εκεί με πληγωμένη την καρδιά;

Δεν έκανα τίποτα, ούτε που προσπάθησα, γιατί ανακάλυψα για ακόμα μια φορά πως όλα είναι ψέυτικα και ευθραστα. Ότι φτιάχτηκε, φτιάχτηκε για να διαλίεται. Η καρδιά, το σώμα, τα αντικείμενα, τα πάντα.. Προσπαθώ για ένα κόσμο που δεν το αξίζει. Πέφτω κάτω, χτυπώ, και σηκώνομαι και ξαναπερπατώ. Με την μοναξιά σύμμαχο και τον πόνο. Έτσι η νύχτα περνά.....

i dont feel good at all..............:(

Καθiσμένη στο πάτωμα του δωματίου μου σκέφτομαι πως έχω γίνει έτσι. Κάθε μέρα αισθάνομαι
διαφορέτικα. Πιο μόνη απο ποτέ. Μια νιώθω έτσι και μια αλλιώς. Η ζωή μου είναι ανω κάτω, τα συναισθηματικά μου άνω κάτω. Όλοι μου λένε να βρώ κάποιο , να κάνω σχέση και όλες τις μπούρδες που ακούω όλη μέρα. Αλλα ρε γαμώτο δεν θέλω. Δεν νομίζω να νιώσω λιγότερο μόνη απο τώρα. Ίσως να υπάρχει κάποιος εκεί έξω που να με κάνει να νιώθω πως δεν είμαι μόνη τελικά αλλά δεν το νομίζω. Πλέον όλοι σκέφτονται τα δικά τους, το εαυτό τους. am feeling so lost....
Είμαι τοσο απαγοητευμένη ρε που δεν ξέρω αν αξίζει να συνεχίσω να προσπαθώ. Ένα τραγουδάκι που μου κόλλησε τώρα τελευταία..



how long have I
been in this storm
so overwhelmed by the ocean's shapeless form
water's getting harder to tread
with these waves crashing over my head

if I could just see you
everything will be alright
if I'd see you
the storminess will turn to light

and I will walk on water
and you will catch me if I fall
and I will get lost into your eyes
and everything will be alright
and everything will be alright

I know you didn't
bring me out here to drown
so why am I 10 feet under and upside down
barely surviving has become my purpose
cause I'm so used to living underneath the surface

if I could just see you
everything will be alright
if I see you
the storminess will turn to light

and I will walk on water
and you will catch me if I fall
and I will get lost into your eyes
and everything will be alright

and I will walk on water
you will catch me if I fall
and I will get lost into your eyes
and everything will be alright
I know everything is alright
everything's alright...

Προσοχή ψάρι!!!

http://www.youtube.com/watch?v=CqLsByxQ6Yo

Πόσο δίκαιο έχει αυτό το τραγούδι. Βλέπω τους νέους στρατιώτες που πάνε μέσα και κλαίνε ζητώντας την μαμά τους! Δεν λέω, δεν είναι έυκολο πράγμα ο στρατός αλλά σκέφτου να πάνε για πόλεμο. Θα μας καταλάβουν και οι εχθροί και δεν θα χρειαστεί να πολεμήσουν. Για γέλια έιμαστε!!